Stories of Molo-Oekoe
Molukse Verhalenvertellers vertellen hun verhalen, die het Molukse volk zo bijzonder maakt. Ami Pakuma, katong tjerita, wij vertellen en laten ons verhaal achter.
Jouw verhaal kan ook mijn verhaal zijn, we hebben overeenkomsten maar ook verschillen, wij dragen dezelfde pijn, hebben veelal dezelfde percepties maar hebben ons eigen weg afgelegd en zijn we daar waar we wezen moeten.
Wat heb jij ervaren, wat heb jij gevoeld, ben je steeds dezelfde Molukker of ben je veranderd? Al deze vragen en antwoorden geven we vorm in jouw interview. Niet alleen voor jezelf, je eigen generatie maar ook voor de komende generaties.
Klik boven op een jaartal en lees onze interviews van dat jaar.
Hieronder de laatste 4 publicaties.
Jouw verhaal kan ook mijn verhaal zijn, we hebben overeenkomsten maar ook verschillen, wij dragen dezelfde pijn, hebben veelal dezelfde percepties maar hebben ons eigen weg afgelegd en zijn we daar waar we wezen moeten.
Wat heb jij ervaren, wat heb jij gevoeld, ben je steeds dezelfde Molukker of ben je veranderd? Al deze vragen en antwoorden geven we vorm in jouw interview. Niet alleen voor jezelf, je eigen generatie maar ook voor de komende generaties.
Klik boven op een jaartal en lees onze interviews van dat jaar.
Hieronder de laatste 4 publicaties.
Editie Januari 2022
Ibu Bapa, Upu Ama, beta terima kasih su djaga beta'e." - Deel 1.
Mijn naam is Nino (Buang) Latuny en kom ik uit Ceram Soa Huku. Ik ben 2e generatie orang Maluku. Mijn vader heet Piet Latuny en mijn moeder Maria (Rie) Ruhulessin orang Haria. Het overleven in oorlogstijd heb ik te danken aan mijn moeder. Ik ben in 1942 geboren in Djokja in een jappenkamp en zijn we van daaruit naar een ander kamp in Semarang gegaan. Toen ik 3 jaar oud was werd ik daar ernstig ziek door honger en ontberingen en vertelde een Chinese arts aan mijn moeder dat ik het niet zou overleven. Ik lag in het hospitaaltje en kwam mijn moeder, na bezoek aan mij te hebben gebracht, een oude man tegen. Ze vertelde hem dat ze een doodzieke zoon had waarop hij zei; "Als je morgen naar het ziekenhuis gaat en je een rouwstoet ziet, gooi dan een muntstuk uit je bidbordje (Piring Natsar) over deze stoet en zal je zoontje beter worden.”
Lees verder: Kies Our Stories/Jaartal 2022
Mijn naam is Nino (Buang) Latuny en kom ik uit Ceram Soa Huku. Ik ben 2e generatie orang Maluku. Mijn vader heet Piet Latuny en mijn moeder Maria (Rie) Ruhulessin orang Haria. Het overleven in oorlogstijd heb ik te danken aan mijn moeder. Ik ben in 1942 geboren in Djokja in een jappenkamp en zijn we van daaruit naar een ander kamp in Semarang gegaan. Toen ik 3 jaar oud was werd ik daar ernstig ziek door honger en ontberingen en vertelde een Chinese arts aan mijn moeder dat ik het niet zou overleven. Ik lag in het hospitaaltje en kwam mijn moeder, na bezoek aan mij te hebben gebracht, een oude man tegen. Ze vertelde hem dat ze een doodzieke zoon had waarop hij zei; "Als je morgen naar het ziekenhuis gaat en je een rouwstoet ziet, gooi dan een muntstuk uit je bidbordje (Piring Natsar) over deze stoet en zal je zoontje beter worden.”
Lees verder: Kies Our Stories/Jaartal 2022
Editie Januari 2022
Mijn Molukszijn ontleed ik altijd aan mijn geloof en het vertrouwen op de Here." Deel 2.
In Duitsland zijn ze erg fan van de Indo-Rock en hadden we altijd veel bekijks. Een lange tijd heb ik in Bremen-Haven gewoond en ben ik, naast het musiceren, werkzaam geweest als lasser. Door de weeks werkzaam omdat het moest en ‘s weekends muziek spelen omdat dat mijn passie was. Later in Nederland ben ik volop muziek gaan spelen en werd dit een full-time job. Af en toe speelde ik in Duitsland en later kwam mijn doorbraak met- en bij Massada. Aan “Air Mata Tumpa” heb ik een belangrijke bijdrage geleverd en bij dit nummer voel ik zelfs tot nu toe, de gevoeligheid maar vooral de éénheid van ons volk. Mijn inspiratie zijn de Molukse liedjes oftewel de Lagu2 Maluku en heb ik mezelf aangeleerd de oude stukken te transformeren en deze in nieuw jasjes te steken. Ik heb eens op Ambon gespeeld en waren we daar met diverse Molukse muzikanten waaronder BoiAki.
Lees verder: Kies Our Stories/Jaartal 2022
In Duitsland zijn ze erg fan van de Indo-Rock en hadden we altijd veel bekijks. Een lange tijd heb ik in Bremen-Haven gewoond en ben ik, naast het musiceren, werkzaam geweest als lasser. Door de weeks werkzaam omdat het moest en ‘s weekends muziek spelen omdat dat mijn passie was. Later in Nederland ben ik volop muziek gaan spelen en werd dit een full-time job. Af en toe speelde ik in Duitsland en later kwam mijn doorbraak met- en bij Massada. Aan “Air Mata Tumpa” heb ik een belangrijke bijdrage geleverd en bij dit nummer voel ik zelfs tot nu toe, de gevoeligheid maar vooral de éénheid van ons volk. Mijn inspiratie zijn de Molukse liedjes oftewel de Lagu2 Maluku en heb ik mezelf aangeleerd de oude stukken te transformeren en deze in nieuw jasjes te steken. Ik heb eens op Ambon gespeeld en waren we daar met diverse Molukse muzikanten waaronder BoiAki.
Lees verder: Kies Our Stories/Jaartal 2022
Editie Februari 2022
"Volg je hart als je de drive hebt om iets te doen waar je achter staat."
Ik ben Paul Salakory 2e generatie Molukker. Mijn ouders zijn Johannis Salakory en Naomi Salakory-Leatomu. Op 17 mei 1951 in Nederland aangekomen en via Amsterdam naar Amersfoort en zijn uiteindelijk beland in Overijsel, kamp Vossenbosch. Wat ik mij van die tijd nog kan herinneren is dat ik op mijn autoped door mijn moeder iedere dag naar kleuterschool gebracht en opgehaald werd. Ook heb ik vanwege gezondheidsklachten een poosje in een klooster in Rolde gezeten. Het enige wat mij is bijgebleven van die tijd was dat ik werd ingedeeld bij de midden jongens in het klooster en melk uit een melkbus en levertraan kreeg. In mijn jeugd jaren was ik een baldadige jongen. In mijn laatste schooljaar van de lagere school werd de vervolgopleiding bepaald door de leerkrachten. De opleiding heb ik met goed gevolg afgesloten.Lees verder: Kies Our Stories/Jaartal 2022
Ik ben Paul Salakory 2e generatie Molukker. Mijn ouders zijn Johannis Salakory en Naomi Salakory-Leatomu. Op 17 mei 1951 in Nederland aangekomen en via Amsterdam naar Amersfoort en zijn uiteindelijk beland in Overijsel, kamp Vossenbosch. Wat ik mij van die tijd nog kan herinneren is dat ik op mijn autoped door mijn moeder iedere dag naar kleuterschool gebracht en opgehaald werd. Ook heb ik vanwege gezondheidsklachten een poosje in een klooster in Rolde gezeten. Het enige wat mij is bijgebleven van die tijd was dat ik werd ingedeeld bij de midden jongens in het klooster en melk uit een melkbus en levertraan kreeg. In mijn jeugd jaren was ik een baldadige jongen. In mijn laatste schooljaar van de lagere school werd de vervolgopleiding bepaald door de leerkrachten. De opleiding heb ik met goed gevolg afgesloten.Lees verder: Kies Our Stories/Jaartal 2022